acizanə

acizanə
z. <ər. aciz və fars. . . . anə>
1. Acizcəsinə, aciz bir halda.
2. Nəzakət bildirən köhnəlmiş ifadə – həqiranə. Acizanə boyun əyərək. Acizanə xahiş etmək. – <Güləsərin> . . baxışlarında aci- zanə yalvarışla bahəm dərin bir məzəmmət, dil anlamaz, mərhəmətsiz bir adama qarşı coşan kin qarışıq giley-güzar var idi. İ. Ş..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • acizanə — ə. və f. acizcəsinə, fağırcasına, aciz kimi …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • ÂCİZÂN — (Âciz. C.) Âcizler, beceriksizler, zayıflar, güçsüzler …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • fəqiranə — ə. və f. 1) fağırcasına, yoxsulcasına; 2) acizanə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • kəmtəranə — f. acizanə, həqiranə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • miskinanə — ə. və f. miskinliklə, acizanə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • muranə — f. 1) qarışqa kimi, qarışqaya yaraşan surətdə; 2) acizanə …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • ilan — is. 1. Bədəni uzun və qıvrılan ayaqsız, adətən zəhərli dişləri olan sürünən heyvan. Zəhərli ilan. Xallı ilan. – İlanın ağına da lənət, qarasına da lənət. (Məsəl). . . Ağabala dərviş gürzə ilanları bazar dalına töküb oynadırdı. Ə. Q.. <Eyvaz… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • süzmək — f. 1. Mayeni qatışıqdan, xıltdan və s. dən təmizləmək, saflaşdırmaq üçün süzgəcdən keçirmək. Məhlulu süzmək. Nefti süzmək. // Suyunu çıxarmaq, sudan ayırmaq. Düyünü süzmək. Qatığı süzmək. – <Göyçək> şoru torbaya töküb süzdü. Ə. Vəl.. 2.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • yalvarmaq — f. Birinin könlünü yumşaldıb bir şeyə razı etmək üçün öz nəfsini alçaldaraq təkidlə acizanə xahiş etmək, rica etmək. Çox yalvardı, bir şey çıxmadı. – <Koroğlu> ağlamayan, yalvarmayan düşməni öldürməzdi, bağışlayardı. «Koroğlu». Evimizdən… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ərz — 1. is. <ər.> 1. Yer (səma müqabili). Ərzü səmadə yoxdur bir zərrə səndən ayru. Nəs.. Sanki ərz kürəsi vulkanları, zəlzə lələri, daşqınları ilə ölmədə idi. H. N.. Ərzdən səmaya qədər köhn. – Yer ilə göy qədər. Dünənki gün də gün idi, bu gün… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”